gece gece cidden okuyacak olan varsa gelsin

neyse ki otobüs çok fazla kalabalık olmadan yukarıda asılı küçük ekranda taksime geldiğimizi işaret eden yazı yandı. yada her neyse işte taksime geldik.ben ilk defa geldiğim bir yer olan taksimi bilmediğimden inenlerden bir kaç tanesini takip ettim. takip ettiğim kişiler aracılığı ile televizyonlarda falan görünen o meşhur büyük alana çıktım. ortada büyük anıt var.
öylece etrafıma mal mal bakarken buldum kendimi. millet yanımdan gelip geçiyor, sevgililer,çiftler el ele dolaşıyor, turistler fotoğraf çekiyor ama herkes bir işle uğraşıyor.bir tek ben bozuyorum bu ortamı. uymuyorum bu fazla gelişmişlik göstermemi bekleyen beton yığınına. taksim taksim diye övülen o geniş boşluğun anldıbını bir türlü kavrayamıyorum.bir anlam ifade etmiyor burası benim için. küçük bir çocuk gibi bakıyorum olaya.

kalabalığa yakışmadığımı ve burada bir fazlalıktan ibaret olduğumu fark ettiğimde taksim benim için cehennemden farksız oluyor.eve dönücek tekrar otobüse binicek gücü göremiyorum kendimde. bayılmaktan korkup oturacak bi yer arıyorum. biraz ilerleyip köşede bi yere çöküyorum. kendimi toparlayınca kalkıp gibtir olup gidiyorum kendimi simsiyah gür bir saç yığınının içinde bembeyaz bir saç teli olarak hissettiğim bu gibik taksimden...