ruh ikizime açılma planım başarısız oldu

http://www.youtube.com/watch?v=uQCxieznwIE

kendimi bilinçli mantıklı bilgili biri olarak görürdüm her zaman.
ancak hiç aklıma gelmezdi intiharı bu kadar isteyeceğim,
hatta bunun için silah arayışına gireceğim.

neyse benim hikayem burada başladı:

(bkz: ruh ikizime açılamadım vicdan azabindan ölecem)

saplantım her gün büyüyordu.
çektiğim acı ve çaresizliğin hesabı yoktu.
o güneş gibi saçlarını her görüşümde çaresizlikten her yerim kasılıyordu. (şimdiki gibi)

ama bir şey yapmalıydım. kendimi parçalamak istiyordum.
onsuz yapamazdım ben.

bir gün gaza geldim. ve birşeyler kaleme almaya başladım.
ayıptır söylemesi edebi yeteneklerim kuvvetlidir.
ne hissediyorsam ne düşünüyorsam ne planlıyorsam yazdım.
yayınlasam insanların büyülenebileceği bir kitap olabilirdi.
tek tek hergün yazdım.
aralara beğendiğim şiirleri yazdım.
sonunda 10 sayfaya vardı.

bunu kıza vermem gerekiyordu.
daha mantıklı ne olabilirdi ki?
isim falan yazmayacaktım.

kız bunu görmeliydi.
önce arkadaşlarıma okuttum.
mektubu okumayı bitirdiklerinde bakışlarında korku hüzün ve şaşkınlık vardı.
hepsi "ne yaptın lan sen" dedi.
"kız inanılmaz ağlatacaksın" dediler.
bir kaçının gözü doldu.
işimi şansa bırakmadım.
edebiyat fakültesine gittim.
oradan da bir arkadaşa da okuttum.
adam benden bunun kopyasını istedi.
"kız günlerce yıllarca ağlayacak buna" dedi.

1001 zorlukları kızın görebileceği güvenli bir yere koydum.
zamanı geldi.
kız gördü.
açtı.
1 sayfasını elinde tutuyor ve okuyordu.
bense dayanamayıp ayrıldım oradan.
hem panik atağım katlanmıştı, titriyordum.
hem de benden şüphelensin istememiştim.

45 dakika-1 saat sonra kızı tekrar gördüm.
elinde mektup yoktu, yüzündeki gülümsemesi aynıydı.
arkadaşlarıyla şakalaşıyordu.
her şey normaldi. çok normaldi.
okumamış mıydı?
sadece 1-2 satırını okuyup atmış mıydı?
biri dalga mı geçiyor sanmıştı?
yoksa okumuş muydu hepsini?

arkadaşlarıma danıştım.
her kafadan bir ses çıktı.
kimisi hepsini okusaydı kesin ağlardı, hiç olmazsa milleti gözlerdi dedi (kız ölümüne duygusal lan, inanılmaz duygusal)
kimisi okudu ama üzerinde isim olmadığından kafası karışmış olabilir dedi ( zarfta ve mektupta benim değil ama kızın ismi yazıyordu, ayrıca kız aşırı duygusal biri o yazıyı okuyup da ağlamaması söz konusu olamaz. bundan herkese hem fikir. onu yakından tanıyan kişiler bile aynı şeyi dedi.)

ölmek istiyorum.
bu belirsizlik
bu çaresizlik
bu erişilmezlik
beni öldürecek
her gün her saniye ölüyorum
vücudum da kasılıyor sapıtıyor adeta.
silah bulup ölmek için yalvarıyorum tanrıya.

ama hayır intihar büyük bir karar
yeni birşeyler denemeliyim.
sahte bir facebook hesabı açıp oradan mı yazsam herşeyi.

olmazsa da kendimi kıyarım...