gece gece cidden okuyacak olan varsa gelsin

babama işte ezildiğimi, yorulduğumu uzun uzun anlatmadım. galiba kendimi küçük duruma düşürmekten korkuyorudum, halbuki daha ne kadar ezik olabilirdim ki amk. başka iş bulacağımı, maaşının iyi olmadığını falan söyledim. sonra babamdan upuzun bi nasihatler zincirlemesi işittim.bu zincirin parçalarından biri de babamın işten kovulmuş olmasıydı. evde olmasını ve üzgün olmasını bu sebebe bağlıyorum o an.

3 kişilik sessizce geçirdiğimiz ve sadece 2 bardak çay içtiğim kahvaltıdan sonra odama gidiyorum. annem çalışmadığım için 1 ay önceki gibi kardeşimin yatağını toplamış ve benimkini kendim toplamam için öyle bırakmıştı.o lanet yaz mevsiminde ezilmenin, mahçupluğun ve aşağılanmanın her zerresini tatmıştım.en ağarıma giden de bunun size en yakın insanlardan geliyor olmasıydı. annem ulan o annem. yani insan nasıl olur da 2 oğulu arasında bu şekilde bi uçurum yaratabilir. işte o yaz benim gerçekleri iyice kavradığım ve bu gerçekler ışında kendi yolumu bulduğum önemli bi mevsimdi...