ağustos depremini yaşadım anlatıyorum beyler

bende anlatiyim 17 ağustosu...
Yalovada anneannemlerin evindeydik kardeşimle daha 1 yaşındaydı bende 6. sınıfa geçmiştim. oturduğunmuz aprtman 5 katlıydı biz 4. katta oturuyorduk.o gün zaten bi takluk olacağı belliydi. böyle nasıl desem tak gibi bi hava var aşırı bunaltıcı. neyse ben salonda yatıyorum kanepede. dedem ayrı odada anneannemle kardeşim birlikte ayrı odada. birden çok şiddetli bir ses duydum ve gözümü açtığımda lambanın yanıp yanıp söndüğünü tavanda hızlı hızlı çatlaklar oluştuğunu gördüm ve hemen üzerimdeki pikeyi ayaklaklarım ve ellerimle üzerime gerdirdim. sarsıntının şiddeti giderek artıyordu.ve birden yattığım yerden havalandığımı hissettim. camlar içeri doğru patladı.o an deprem olduğunun farkında bile değildim derken üzerime büyük salon ile diğer odayı ayıran duvar yıkıldı.zor bela kafamı kenarlardan çıkartıp nefes alabildim ama üzerimdeki baskı çok fazlaydı. sarsıntı bitti. bağırarak anneanneme seslendim koştu ve o an nasıl bir kuvvet geldiyse kocaman duvarı üstümden kaldırdı. salonun ortasındaydık ama salon düz değildi 30 derece kadar eğimliydi. hertaraf moloz du.salonun ortasında klozet kapağı gördğümü hatırlıyorum. derken dedem geldi. başından yaralanmıştı ama bilinci yerindeydi. içeriden kardeşimin ağlaması geldi. anneannem gidip aldı kardeşimi.o da başından yaralanmıştı ama çok ciddi gözüküyodu. kafası adeta yamulmuştu. evin giriş kapısına doğru yöneldik.ama açılmıyordu. koskoca çelik kapı bildiğin ortadan yamulmuş arkadaş! sonra misafirler gelince açılan onun dışında kapalı tutulan salonlar vardır eski evlerde bilen bilir.. ordan içeriye doğru ışık tutulduğunu gördük gittik bi baktım salonun köşesinde kocaman bir delik. kendi aramızda konuşuyoruz nasıl inebiliriz 4. kattan diye. yaklaştık delikten bir baktık zemindeyiz. insanlar ellerini uzatıyor hadi çabuk çıkın dercesine. neyse biz çıktık. çıktıktan 2 dakka sonra kalan 2 katta çöktü.1. katta oturan yaşlı bi teyze vardı. beni de çok severdi o gün gel bu gece bende kal demişti ben de kalmayı çok istiyodu. çok güzel helva yapardı bana sıcak sıcak yerdim. anneannem hayır olmaz bu akşam yarın akşam kalırsın demişti. depremden sonra rahmetliyi 3 parça çıkardılar enkazdan. sanş mı? kader mi? ertesi gün babamlar geldi zaten hemen kardeşimi bursaya hastahaneye zütürdük.1 yaşında olduğu için kurtulduğunu söylediler. kafatası kıkırdağımsı bir yapıda olduğu için kendini kısa sürede eski formuna çevirir dediler. çevirmezsede cerrehi müdahale yapılır dediler. neyseki gerek kalmadı.o kötü günlerde geride kaldı. bizden bi can kaybı olmadı çok şükür.ama çok canlar gitti. buradan kaybı olanlara allahtan rahmet diliyorum. Helal olsun bu arada arka plandaki yazı beni çok etkiledi.

Özet: hayatınızın kıymetini bilin binler!