tek entryde anımı anlatıyorummmmmmmmmm

Semtte tek başıma takılıyorum, hava serin, karnım acıkmış, ne yesem ne yesem diye sağa sola bakınıyorum, dönerciye girdim, bi yarım tavuk döner yaptırdım, kapının önüne çıktım, berber kadir yolun ortasında motorla yardıra yardıra geliyor. Önümde durdu, atla arkama dolaşalım dedi, yemek yiyorum iki dakika bekle dedim, ya gel öyle de yersin dedi, elimde döner ekmek motor’a bindim aq. Bu malla bi fındıkzade, bi çapa, bi haseki derken dolaşıp duruyoruz. Cerrahpaşa hastanesiyle Davutpaşa lisesi arasındaki o yol üstünde birazdan yaşayacağımız kazadan habersiz dolaşıyoruz. Ama dolaşıyoruz yani. Bu bi an kendini kaybetti, gazı kökledi, tam davutpaşa lisesinin önünde ben bi tarafa, kadir bi tarafa, motor bi tarafa, döner ekmek bi taraf dağıldık hepimiz. ikimizde yerdeyiz, kazanın şokundayız, tepemde bi kaç küçük insan silüeti, gözümü tam açtım, 4-5 tane çocuk vardı, öyle mal mal bakıyorlar, az biraz doğruldum, içlerinden bi çocuk heyecanlı bi şekilde “ABiiĞĞ ETiN KOPMUŞ ABiiĞ” dedi. Nasıl lan dedim kendi kendime, nasıl olur aq? acı hissetmiyorum, kanayan bi yerim de yok öyle aman aman, nasıl olur ya? dedim, demeye kalmadan çocuk yerdeki döner parçasını tekrar göstererek “ABi ETiN KOPMUŞ ABiiiii” diye haykırdı, ulan döner parçasını o zamana kadar böyle bir aksiyona sokacak zekayı hollywood’da arasan bulamazsın, çocuğun hayal gücü, kurgusu müthiş aq. kazanın şokuna giremeden bastım kahkahayı. Çocuk bi de çok ciddi bi şekilde gösterip bağırıyordu. O bağırdıkça ben gülüyordum aq. aklıma geldikçe halen gülerim. bi de döner yedikçe. et döner değil ama tavuk döner. zaten et döneri bi bayramlar’da bi de yılbaşında yiyorum. bi keresinde de cumhuriyet bayramında Atatürkçü düşünce derneği bedava dağıtırken yemiştim. bu da böyle bi anımdır.