ne kadar boktan bi dunya

masada yanan bir dal marlboro ve 2 dal winston var. küllük oldukça dolu, hava açık. boş bi çay bardağı, dibinde ise çay demi. kulaklarda ise emekli kahvesi. yine her zaman ki kimsesizlik edebiyatı ve gerçekten kimsesiz insanlar. onlar bizleriz ve ben ise o kimsesiz insanları yazan kimse. hava sıcak ve siyah tonlu gömleğin tüm düğmeleri açık. kitaplar ve bozuk paralar var etrafta. dün geceden kalan ter kokusu ve inceden gelen bonz kokusuna karışan huurluk hissiyle beraber burnumu yakıyor. şarkının sesi yükseliyor ve motor sesleriyle kavga ediyor.bu yazdıklarım belkide bir edebi eser olarak algılanmayabilir. yüzüme bakan boş panolar ve etrafta ki çerçeveler. hepsi siyasi ve boş. sigara söndü ve ben hala yazıyorum. sakallarımdan akan ince çay pantolonuma dökülüyor. aklımda ise tek soru ;

ben şuanda ne yazıyorum ?

sizde anlamıyorsunuz gerçi kimse okumuyor ve kimseye okutmayı düşünmüyorum. bunları okumak için bekliyen insanlar yok. boş koltuklarda olan dünkü insanlara bunları okuttuğumda sadece güzel yada etkileyeci şeklinde konultular.bir kaçı kitap yazmamamı ve ünlü olup onları bu taktan hayattan kurtarmamı söyleyip güldüler ve ben herşeyin farkındayım bu yazılanlarım beş para etmeyecek boş yazılar oldugunu. çay iyice soğudu, aklımda bir sigara daha yakmak var. gözüm ise son bir nefeste, şarkıya odaklanıyor ve yazamıyorum.bu kaçıncı yazım, belkide şiirdir zaten ben edebiyattan anlamam. çatıda kalan bir kaç yastık ve boş bir sandıkta bulduğum defterden sonra yazmaya karar verdim belkide.ilk yazımı hatırlamıyorum.

sahi ben, nasıl başlamıştım yazmaya ?

beni terk ettiği gün değil yada ilk sarhoş olduğum gün değil. belkide ilk deniz gördüğüm zamanda yazmaya başlamışımdır belkide ilk cigaralık sarılmaya başladığında yazmaaya başlamışımdır aslında keşke diyorum bazen, bazen burada olmasaydım yani yazmasaydım. aşka bir yerde başka bir yüz, başka bir hayat, başka bir dünya, başka biralar belki yakışıklı ble olabilirdim. başka bir isim isterdim belkide benim adım sefa bazen sefo dediler bazen asa bazende gorbaçov. sizler yani eğer varsanız sizler bana ne derseniz diyin.bu yazılan son yazım dostlar, yoldaşlar,ülküdaşlar veya arkadaşlar. beş para etmez hayatlarınızı güzelletirmeye çalışın, uyuyun,sarılın, sevişin,için, sarın,koşun, şarkı dinliyin.ben mi ?
ben, onun peşinden gidiyorum, ölüme.ölmek için gün sayıyorum bu hastalık beni öldürmeyecek, yüzümde ki yaralar daha fazla kanamaya başladı ama öldürmüyor,ben aşık bir adam olarak öleceğim, özgürlük ise hep aklımda.ben efsane olamadım ama birşeyler söyledim.
sizler yani eğer varsanız okumadınız belkide sevmediniz ama ben buradaydım hep. şimdi ise gidiyorum son satırlar ve ölümler.ben efsane olamadım ama birşeyler söyledim.

hoşçakalın...