beyler korkunçlu hikaye anlatıyorumm

o an ne yapacağım derken. hayatımdaki en doğru kararı verdim nine benim acil ankaraya gitmem gerekiyor dedim. köyde böyle işler için kullanılan bir araba var hatta taksi. ama aksilik onlarda bugün orada değil. kimsedende birşey istemem öylede gururluyum. nene direk akıl verdi. 4 km uzaklıkta bir kömür madeni var onun arabaları çıkar her zaman seni bey pazarına kadar hatta ankaraya kadar atarlar dedi. bende gittim o ıssız yolun kenarında bekliyorum. lan köyün ışılandırmasıda öyle çok iyi değil. korkutucu. bekliyorum bekliyorum. iç sesim bana korktun mu diye sordu. ulan cevap veremedim. sanki başkası sorumuş gibi. o an bir araba geliyordu uzaktaydı ama geliyordu hatta kamyonetti. hiç olmadı kasa boşsa orada giderdim ama sonuçta giderdim. yarım saattir oradayım ve 4 sigara içtim.. o an aklımdan kapının eşiğine bıraktığim içi dolu ve kurulu çifte geldi. hememn sırt çantamı takıp eve döndüm. eve gidiliğinde eve ilk çocuklar girer ve şımarırılar. yiğenlerin birden onunla oynadığını düşündüm ve kan beynime sıçradı . koşarak eve gittim. tüfeği aldım sinirle kırdım mermiler yere düştü girişte bi beton yer var ora böyle ayakkabı ile gezilen yer birazda alçak. o filmlerdeki ağır çekimde yere düşen kovan sesine yakın bir ses geldi. öyle değil ama ona benzer. hafiften kafayı kaldırdım. salonun ortada arkası dönük biri. ulan rüyalarımda ki gibi oldu. hani bağarmak istersinde cılız bir ses dahi çıkmaz ya. o oldu o an işte.