gece gece cidden okuyacak olan varsa gelsin

onun siyah ve omuzlarından sarkan saçı omzuma değince birden beynim rahatlamaya bıçağı sıktığım elim gevşemeye başlıyor. dişlerim kırılmadan birbirinden ayrılıyor ve tekrar kendime geliyorum. omzumda ağlayan zengin kızı apartman girişindeki kadın ve hizmetçi kız olmak üzere tüm dünyanın görmesini istiyorum. zaten durma noktasına gelen yağmur tekrar canlanıyor. omzumdaki saçlar ıslanmaya, elifin sol elindeki sigaranın beyaz gövdesi damla damla su olmaya başlıyor. saçlarımın arasından kafa derime hücum eden su damlalarına teşekkür ediyorum.

kafası hala omzumda duran ve hıçkırmaya devam eden elifi rahatsız etmemek için yavaş yavaş nefes alıyorum. hatta 2 parmağımın arasında eriyen sigaramı bile ağzıma zütürmüyorum onun için. sırf bu şımarık kız omuzumda ağlarken biraz rahat etsin diye. sonra kafasını yavaşça kaldırıyor, gözlerime bakıp teşekkür ediyor. artık eve gitmek istediğini anlatıyor bikaç cümlede. geri dönüyoruz bunun burjuva evine doğru. yolda dert yanmaya devam ediyor. babasının işyerindeki aşnafişnalarından, anasının komşu sever muhabbetlerine kadar anlatıyor. bense onu gördüğümden beri yaptığım gibi kafa sallayarak haklısın diyorum. içimden banane amk, banane gibisinden cevaplar veriyorum ona.

elifi evine bırakıyorum ve hala devam eden yağmurda içeri girmesini izliyorum.o evine gidedursun ben başardığım bu zaferi kutluyorum her bir kan damlamda. asosyallikten ve çekingenlikten işe bile giremez olan bi çocuktan bu duruma gelişimi kutluyorum. çalışamadığım için ailemin bile gözden çıkardığı o acınası yaratığın omuzlarında zengin ve güzel bi kız ağlıyordu az önce. evime doğru yollanırken sol bacağımda bi acı hissediyorum. elimi cebime atıp bıçağın cebimi yırttığını ve aşağı sarkıp bacağıma çizik attığını görüyorum. bıçağı ordan çıkarıp az önce elifle durduğumuz köşebaşına atıyorum ve yağmura doğru kafamı kaldırığ kötü bişey yapmadığım için birbiri ardına şükürler ediyorum..