hayatımla oynanan oyun

kuzenim bizi yanına çağırmıştı ankaraya. olayları bildiği halde selini sevdiğini söylerdi. bu beni seline bağlayan sebeplerden biriydi çünkü kuzenimin fikirlerine ciddi manada önem verirdim.

selinin kuzeni de ankaradaydı ama çok ilgili değildi. selin babasına kuzeninde kalacağını söyleyip, kuzenini de arayıp haber verdikten sonra gittik.

kuzenimin evinde kaldık, gezdik dolaştık. arada bi onun kuzeniyle görüştük. artık memlekete dönme vakti gelmişti, kayıtlar başlayacaktı 1-2 haftaya.

o son gün kendi kuzenine gitti bir gününü de orada geçirmek için. otobüs biletleri hakkında mesajlaştık, karar verdik.
sonraki gün yolculuk vardı. ben eşyalarımı topladım, selinle kuzeni çoktan çıkmışlar bile.
kuzenim evden çıkmadan bana;

-gitme sexxx biraz daha kal nolcak sanki
+abi olur mu kıza ayıp olur
-olmaz ben konuşurum sever beni, dinler.
+yok olmaz asla.
-peki sen bilirsin.

tam o sırada annem aradı, neden dönmek istediğimi, biraz daha orada kalmamı istediğini kafa dağıtmaya ihtiyacım olduğunu söyledi. param bitti dediysem de ben yollarım dedim.

kuzenim durumu çakmıştı. aileden de onay alındığı için kesinlikle göndermeme taraftarıydı.
selin ve kuzeni gitmişler, ikimizin biletlerini almışlar aştide bizi bekliyorlardı.

kuzenim ne kadar ısrar etse de, kabul eder gibi oldum, fakat çantamı aldım yanıma. ne olur ne olmaz diyerek.
oraya gittik, konuşmaya başladı kuzenim bana fırsat vermeden.

selin döndü ağlamaya başladı. kuzeni ile kuzenim tartışmaya başladılar. onun kuzeni karşı cinsten olduğu için, kuzenim çok kırıcı olmadı onun bütün laflarına karşı.

selin bindi, fakat kuzenler arasında iş inada bindiği için ben binemedim. içim acıyordu. arada kalmıştım. en son selin otobüste, yanı boş bi vaziyette otobüs hareket etti.

döndüm arkamı gittim. akşamında oraya vardığında aradı, ağladı konuştuk. memlekete gidene kadar ayrıydık. gidince gönlünü aldım zor da olsa.