gece gece cidden okuyacak olan varsa gelsin

--devam--

ben tabi değiştiğimi falan sandığımdan balıklama atlıyorum. kendimi bu asosyallik, utangaçlık illetinden kurtardığıma öyle inanmışım ki kendime bişeyler kanıtlamak istiyorum. yani o zaman kızın teklifini kabul etme nedenim bu.bu arada kıza elif ismini veriyorum ifşa olmaması için adını vermiyorum burda. elifle yürümeye başlıyoruz banktan kalkıp. yokda uzun uzun konuşuyor tabi bu baya geveze zaten.ben kısa cevaplarla veya kafamı sallayarak yanıt veriyorum.

bi süre sonra çok lüks bi sokağa giriyoruz. yani utanmasam ayakkabılarımı çıkarıp girecem sokağa. gündüz vakti temiz,dar ve bir o kadar da sessiz yolda yan yana yürüyoruz elifle. sokağın sessizliğini bozuyor elifin topuklu ayakkabı sesi. kendimi dinlemeye çalışıyorum neler olacak acaba diye soruyorum kendimi.ama sinirlerimi bozuyor bu ses. tık tık tık. düşünmeye çalışıyorum doğrumu yapıyorum diye. tık tık tık. sinirlerimin kat kat yükseldiğini hissediyorum. sanki bi asansördeyim ve en üst kata çıkınca çok kötü şeyler olacak.

bu durum biraz daha devam etseydi düşüp bayılabilirdim. şükürler olsun ki(evet) çok fazla sürmedi. şükürler olsun ki o tertemiz sokak ayaklarımın altından başka pislik tatmadı...