roman denememi sizlerle paylaşıyorum kanlı taht

bölüm yirmi iki

Saray girişine konuşlanan orduların başına geçen Alor atmosfere girmeyi başaran düşman gemilerinin çokluğunu görünce oldukça ürperdi. Babasının ve tüm komutanların, kralların, Elehn’in babasının ölmüş olduğu düşüncesiyle dizlerinin bağı çözüldü ve olduğu yere çöktü. Kendisini kaldırmak için gelen askerlere dayanarak ayağa kalktı ve en azından savaşarak ölmek için birliklere hazır ol emri verdi.
Düşman gemileri iyice yaklaşınca ateş diyerek haykırdı ve bir anda kanlı bir çarpışma başlamış oldu. Gezegen yüzeyine iniş yapan gemilerden binlerce mekanik asker çıkıyordu ve inanılmaz bir ateş gücüne sahip olan bu askerler saray kapısına kadar ilerlemeye başlamıştı.
Koruma kalkanı yüzünden sarayın içine giriş yapamayan gemiler askerlerini en yakın noktalara indiriyor saray muhafızlarını bombalamak üzere tekrar havalanıyorlardı.
Prenses Juter savaşın gidişatından dolayı çok mutluydu ama babası öldüğü anda ağlamaya başlayan Haliv’i kızdırmamak için duygularını gizlemeye çalışıyordu. Haliv kendini iyice bırakmıştı ve artık savaş ekranına bakamıyor, durmadan ağlıyordu. Komutan Hayil’in ihanetinden ve babasını vuracağından haberi yoktu. Bunu Juter’in yaptırdığını düşünüyordu ve âşık olduğu bu kadının gözlerine bakmak dahi istemiyordu. Prenses de olanlara bir anlam verememişti. Komutan Hayil’i kendi saflarına çeken o değildi ve Haliv’i bir türlü inandıramıyordu. O sırada telsizlerine konuşan Kral Amoyur sürprizimi beğendiniz mi diye bağırdı ve gülmeye başladı Haliv inanılmaz bir şekilde öfkelenmişti. Geminin komuta bilgisayarına koştu ve tüm toplarını Amoyur’un gemisine çevirip ateşledi. Durulmaya başlayan gökyüzü bir anlığına aydınlandı ve Kral II. Amoyur’un gemisinin tozları uzay boşluğuna dağıldı.