dinleyecek varsa hikaye yazacağım

velhasıl hala şoktayım. boynumda 5. ve 6. omurda iki tane kırık var. sağ el baş parmağım eğer deri tutmasaymış kopup gidecekmiş. sonra sağda solda parmak arayacaklar. iki bacağıma da femur şaft kırığı diye adlandırılan yani kasıktan dize kadar diye tabir ettiğimiz bölgede kırıklar var. inanmayan açıp bakabilir bu kemikler vücuttaki en sağlam ve kırılması en zor kemiklermiş ki ben bunların ikisini birden kırdım. tam tdıbına 9 gün kaldım hastanede. mübalağa etmiyorum her gün en az 100 kişi dolanıyordu hastanede kantinde ya da odaya girip çıkıyorlardı sırayla falan. kimi doktorlara göre hemen ameliyata alınmam gerekirken kimilerine göre de beklenmeli iç kanama tehlikesinin geçmesi gerekiyordu. omurdaki kırıklarım çok değil yarım santimetre kadar daha solda olsa ben şuan felç yatıyordum. bacaklarım da kangrenden son anda döndü. 17 şubat günü kaza yaptık ve 21 şubat sabahı saat 9da benim ameliyat için hazırlanmam gerektiğini söylediler. taktan bi bez parçası giydirdiler. şöyle özetleyeyim bu dokuz günü; su ve çorbadan başka besin kaynağım yok. 9 günde 3 tabak çorba içmemişimdir. yediğim serum ve iğnenin, takılan kan takviyelerinin haddi hesabı yok. büyük tuvaletimi yapamadım. boynumu sağa sola çeviremiyordum. babam başımdaki yastığı düzeltmek üzere yastığa dokununca ben bacaklarımın ağrısından nasıl bağırıyordum anlatamam. velhasıl saat 9da hazırlığına başladığımız ameliyatın masasına yatırıldığımda saat 9.20 idi. ölüm soğuğu vardı bildiğin ameliyathaneye girdiğimde, geçtiğim koridorlarda. bir daha açamam korkusuyla gözlerimi kırpmamaya çalıştığımı hatırlıyorum.