dinleyecek varsa hikaye yazacağım

öndeki arabadakilere göre araba 6 civarı takla atıyor ve tekerlekler yukarda duruyor. ve yine onlara göre ben arabadan yaklaşık on metre sola savrulurken o da aynı şekilde sağa savruluyor. benim bilincim açık fakat o kızcağızınki değil. o anı az önce yaşamış gibi hatırlıyorum. kapkaranlık hatırlıyorum ama hatırlıyorum. kemerimi düğmemi aç diye bağırıyormuşum açık olmasına rağmen. bacaklarımı hissetmiyorum diye bağırıyormuşum. onu soruyormuşum hep o nasıl diye. köy yolunda olmamıza rağmen şükür ki ambulans 15 dk içinde gelmiş olay yerine. beni sedyeye yatıracakları zaman bağırmışım bacağım acıyor diye. o zaman bizimkiler rahatlamış allahtan hissediyor bu bacakları diye. eskişehir osmangazi üniversitesi tıp fakültesine kaldırıyorlar ikimizi de. onu benden daha önce alıyorlar durumu daha ağır diye. darbeyi beynine alıyor. acil servise kaldırıyorlar ki gözümü açtığımda onlarca insan gördüm. popüler bi oğlandım ve aile falan derken hastane çok fena. ambulans gelene kadar sadece dizlerimden 1.5 ünite kan kaybediyorum. iç kanaması tehikesi olduğundan su içirmiyorlar. acil servis için hatırladığım bir kaç şey var. çöl susuzluğunu yaşıyorum ağzımda, dudaklarımda. doktora yalvarıyorum. doktor nolur şu ağzıma bi tükür de ıslansın yeter ki. en nihayetinde serçe parmağım kadar pamuğu suya batırıp sonra da dudaklarıma sıkmıştı sakın içme diye. nasıl minnettarım anlatamam. sonda (bkz: çüke hortum sokuluyor işediğini anlamadan sidik bi torbaya doluyor) takacaklarını söylüyorlar. onun acısını hissetmeyeyim diye birileri elimdeki yaralara dokunuyor birileri bacaklarımla oynuyor. o gecenin sonuna doğru acil servisten normal odaya çıkartılıyorum. üzerimde tanınan o lanet teşhislerden şimdi bahsedeceğim.