hayatımla oynanan oyun

böyle birşeyi yaşamayan bilemez. arasan, konuşsan her diyeceği şeyde için gibilcek. ki biliyorsun ki yalan söyleyecek. zaten nereye arıyorsun dıbına koyim gurursuz musun?

o da aramadı bi süre. öylece yatakta oturmuş, bana verdiği deftere bakıyordum (o bikaç bişe daha yazıp geri vermişti.).
bikaç dakika sonra telefonum çaldı. baktım tanımadığım bir numara. selinin annesi.

efendim dedim, ne oldu dedi. durumu açıkladım. kızdığını söyledi seline. anlam verememiştim. annesi neden araya girmişti? daha önce böyle birşey yapmamıştı.

tek birşey diyebildim, "ben kızınızı istemiyorum artık". peki dedi, kapattım telefonu. o gece bana yazı yazdığı, fotoğraflarımız olan, benim de yazı yazdığım ortak defterimizi paramparça etmiştim, bana hazırladığı kutuyu döküp atmıştım.