yaşanmış bir olayı yazıyorum piçler

O sözün ardından gelen gülüş, bu sözler üzerine bir şey söylememe gerek yok der gibiydi. Bende ona bir şeyler içmeye gidelim mi derslerden sonra dediğimde, sanki bu soruyu bekliyormuşçasına o beni bitiren gülüşüyle beraber “neden olmasın” dedi ve okul çıkışı beraber yemeğe gittik, o günü, o anı, o yemeği hayatım boyunca asla unutamam, söylediğim her söze küçük bir gülüş, o gülüşün içinde utangaçlık, içtenlik, samimiyet ve öldürücü bir güzellik saklıydı. O gün ona gelecekten ziyade kendimden bahsettim, ki o da gelecekten çok anlatmak istediklerimi dinlemek istiyordu. Ona hayallerimden bahsettim, hayallerimin içinde olmasını istediğimden bahsettim, ona olmayacak ama olmasını istediğim tüm güzelliklerden bahsettim. Ertesi gün sanki bir önceki gün ona çıkma teklif etmişim de, o da kabul etmiş gibi bir yanıma geldi, ve ertesi gün de aynı şekilde, ondan sonraki günde ve ondan sonraki günlerde de aynı şekilde geldi. Onunla her an her saniye beraberdik, onunla alışverişe çıkıyor, onunla geziyor, onunla kitap okuyordum. Zamanımın çoğunu ona ayırıyordum. Bunlar olurken daha çok paraya ihtiyaç duyuyordum, onun istediği her şeyi ona almak, sahip olması gereken her şeyi ona sunmak istiyordum. Eğitimlere daha çok ağırlık vermeye başladım. Bana bunu yapmamam gerektiğini söylerdi, bazı günler gözüm mor bir şekilde yanına gittiğimde hüngür hüngür ağlardı. Hatta benimle birkaç saat konuşmazdı.
Bir gün ne oldu bilmiyorum ama onu eve bırakamadım, bir şey oldu ve ona bensiz arabaya binmesini ve ona yetişeceğimi söyledim, o güne kadar iki sene boyunca her gün onu evine bıkardım, ama o gün ne oldu bilmiyorum. O gün biri, bir şey, ne olduysa o gün o yalnız başına bindi otobüsüne. Onbeş dakikalık işim vardı ama ben ona bensiz gitmesini söyledim. Onbeş dakika…
Onbeş dakika sonra işimi hallettim, arabaya bindim ve arkasından gittim. Evleri çok ıssız bir yerdeydi, Rusya dan gelen aileler için dağın başına konutlar yapmışlardı. Arabadan indikten sonra, eve gitmek için patikada 10 dakika yürümen gerekiyordu. Gerçekten bilmiyorum, sırf ben o gün eşlik etmedim diye mi oldu yoksa… o gün arabadan indikten sonra yolda hızlı hızlı yürüyordum, sanki bir şey olmuş yada olacakmış gibi kulağıma fısıldayan o ses bana koşmam gerektiğini söylüyordu, hızlı adımlarla o patikada ona yetişmek için yürüyordum. Biden hiç istemediğim bir şey gördüm. O yolda sırt üstü yatıyor, birisi ellerini tutmuş ve ağzını kapatmış biriside üstündekilerini yırtarak çıkartıyordu. O n kulağıma bir şeyler fısıldayan o şey, o an çığlık attı. O an yine ben kendim değildim, gözlerim karardı, hiçbir şey görmüyordum, sadece karanlık ve karanlığa doğru yürüyordum. Gözlerimdeki perde kalktığı zaman üzerimde kanlar olduğunu ellerimin kanlar içinde olduğunu hatırlıyorum. Ve Lenore bana bakarak ağlıyordu, yerden doğruldu ayağa kalktı ve bana bakmaya başladı, gördüğüm şey, yerde kanlar içinde yatan iki kişi ve bana gözyaşları ile bakan masum bir kız. Yanına gittim ve ona sarıldım.