yaşanmış bir olayı yazıyorum piçler

Hikayeme çocukluğumdan başlamak istiyorum. Daha 7 yaşlarında ufak, sevimli bir çocuktum. Babam denilecek kişi çok acımasız ve çok sinirli bir insandı. Aslında çok iyi kalpli saf biriydi ama hayat koşulları onu otoriter ve eski kafalı bir insan haline getirmişti. Babam bir gemiciydi, gemi sahibi değil tabîki de sadece küçük bir gemide kaptanlık yapıyordu. Büyük gemiler limana yanaşamadıkları için limandan uzak bir yerde motorları durdururlar ve bu küçük gemiler ise halatlarla çekerek bunları sahile yanaştırırdı. Babam 1 ay kadar denizde kalır diğer 1 ayı ise evde dinlenerek geçirirdi. Ama o denizde geçirdiği bir ayın sinirini evde kaldığı sürelerde bizden çok iyi bir şekilde çıkartırdı. Hiç unutmam okula gideceğim ilk gündü. Dolayısı ile çok heyecanlıydım. Babam yanıma geldi ve şunları söyledi;
- Evlat, masaya biraz para bıraktım, git ve sana yetecek kadarını al, sakın aç gözlü olma!
Tabi ben daha çocuğum, yetmenin yada fazlanın ne demek olduğunu pek anlamıyorum yada anlamak istemiyorum, masada duran tüm parayı aldım. Bunun üzerine babam çok sinirlendi ve eski usul olan kemer yöntemi ile beni bir güzel dövdü. Belki çoğu erkek çocuğunun başına gelmiştir. Kemer en çok kullanılan yöntemdir. Hem kullananı yormaz, hem kullanması kolaydır, hem de kullanılan üzerinde kalıcı hasarlar bırakır. Nedense bende bıraktığı hasar çok kalıcıydı. Ne mi bu hasar? Tabi ki o günden sonra hiçbir şekilde babamdan para almadım. Okulun ilk günü okula ağlayarak gitmedim tabii ki de. Aslında ağladığımı nerdeyse hiç hatırlamıyorum, gerçekten de sayılıdır, yok denecek kadar az. Sanki bundan bir önceki hayatım olmuş ve o hayatımda her gün her saniye ağlamışım. Aslında ağlamayı çok istiyorum, o kadar çok ağlama istiyorum ki, o kadar çok istiyorum ki bundan sonra doğacak masum çocuklara gözyaşı kalmasın istiyorum.
Okulun en sevdiğim yönü, beslenme dersinin olmasıydı. Özellikle bu beslenme derslerini o kadar çok sevmiştim ki diğer sınıfların da beslenme derslerine katılır olmuştum. Aslına bakarsanız aç kalmamak için her şeyi yapıyordum. Okula başlama yaşı ülkemizde 6ydı. Bense yedi yaşındaydım. Babam kimlikte beni bir yaş küçük yazdırmıştı. Bunun sebebini ilk başlarda anlayamamıştım ama okulun ilerleyen yıllarında yaşın ne kadar önemli olduğunu anladım.