hayatımla oynanan oyun

okulun bitmesine az bi vakit kala, sınıfta otururken benim ecenin ve ulaşın ortak arkadaşı olan bi çocuk geldi yanıma ve ecenin biriyle konuştuğunu, bunu ulaşa söyleyip söylememek arasındaki ikilemde kaldığını söyledi. sinirlendim. ulaştan dolayı, selinden dolayı eceyi kardeşim gibi görüyordum. ulaşa yapılmış bi ihanet bana yapılmış demekti. ecenin yanına gittim, mevzuyu açtım. inkar etti. ağlamaya başladı.

okul çıkışı ulaş ben ece buluşup konuşma kararı aldık. okul bitti çarşıya gittiğimde ece ve ben ulaşı bekledik bir süre. ulaş geldi, eceyle ulaş tenha bir yerde konuşmaya gittiler. baktım uzaktan güzeller güzeli bi insan geliyor, sevgilim geliyor. gülümsedi, sen de mi buradaydın. dedi.

ulaşla ecenin konuşması hararetlendi, sesler yükseldi. gerçekten ece başka biriyle konuşmuş, hatta görüşmüştü. bunu yapan eceydi. benim kendimden çok güvendiğim, hatta selinden çok güvendiğim ece yapmıştı bunu. inanamadım. ulaş konuşmak istemese de konuşması için ikna ettim. onlar konuşurken, selin omzuma yatmış boşluğa bakıyorduk. ağzımdan, sen böyle yapma, biz bu durumlara düşmeyelim aşkım. cümlesi çıktı.

gülümsedi, bi öpücük kondurdu. asla sevgilim asla dedi.

ulaşla ece ayrılmıştı. ulaşı barışması yönünde ben, eceyi de selin ikna etmeye çalışıyordu. fakat bir kere güven sarsılmıştı. tekrar geri gelir miydi? çok zor..