sene 1994 sabaköy olayı

ev dediğim tek katlı çamur ve taştan sıvama duvarları olan toplasan yüz metre kare bir yerdi. pencereler ahşap ve özensizdi. yerlerde tahta döşeme zemin üzerinde babaanne evi halılarından vardı. üç oda bir mutfak. tuvalet evin dışında on metre uzakta kapısı tahta kendisi daha yeni kiremitlerle örülmüş gib kadar bir kabindi.

nilay - maceraya bak amk! almanyadan köyüne getirilmiş dejenere bin gibi hissettim bir an!

tarık - bu daha başlangıç amk. gece burası varya acayip korkunç oluyor. zevkten delireceksiniz! teybi çıkar serhat!

mustafa - lan geri zekalı. korkunç bir yer dediğin, köşk olur, mezarlık olur ne bileyim, ormanlık alan olur.. burası bildiğin köy!

tarık - mezarlık da var ki!

ben - oha! nerede amk!?

tarık - evlerin arkasında!?

ahmet - evlerin arkasında ne demek gibik? bu evlerin arkasında mı?

tarık - evet!

amk grupçana mezarlık seviciliği vardı bizde. o zaman metal müzik bilmem ne gençlik işte. başka kafalar açıyordu ölüm ve ilgili mevzular.

gül - (çığlık atarak) görmezsem ölürüm amk! (koşarak çıktı evden)

peşinden serhat vce mustafa da.

ben - lan bu evin sahibi falan yok mu?

tarık - sonbahardayız kirve. bu evi kışın korucular kullanıyor, ocaktan marta kadar. kalan sürede boş. kimse gelmez zaten bu eve.

nilay - neden lan!?

tarık - (bin bin sırıttı) kahvaltıda anlatırım.