gece gece cidden okuyacak olan varsa gelsin

merdivenlerde oturup beklediğim anlar bana dün gece elektrik direğinin altından camdaki anneme baktığım o anı hatırlattı. sanki yüzyıllar önceymiş gibi geliyordu bana. çok uzak bir zamanın yankısıydı(pink floyd-echoes) sanki o anlar zincirlemesi. elimde kumbaramla beklerken birilerinin merdivenlerden çıktığını duyuyorum. sakinleşmiş olan kalbim artık eskisinden de hızlı atmaya başlıyor. hatta kalbimin sesini bile duyabiliyordum anda. heyecandan titreyen vücudumu sakinleştirmeye fırsat kalmadan birden karşımda belirdi annemle babam.

onları gördüğüm anda,o kısacık anda yüzlerce şey geldi aklıma. tornavida,ışık, kültablası,pencere gibi alakasız şeyler geçti gözlerimin önünden birkaç salise içinde. kendime geldiğimde sol yanağımda bir tokat acısı durdum babamın ellerinden gelen. arkasından annemin hıçkırışları ve çabuk eve gir, nerdesin sen sesleri. kapının eşiğinde başka bir tokat ve birbiri ardına gelen sorular duydum. hepsine saçma ve üstü kapalı cevaplar vererek 10 dakika oyalandıktan sonra odama gittim. kendimi yatağa attım ve aklın alamayacağı kadar rahat bir şekilde öylece uzantım.

hani lisede tahtaya kalkıp bişiler söyledikten sonra yerine otururken duyduğun o rahatlama veya çok susadığın bir anda kana kana su içmek varya işte o türden bi rahatlamaydı. sanki artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacakmış gibi hissediyordum. artık eski ben yok diyordum kendi kendime. uzun bi süre bu düşüncelerle oyalandıktan sonra uykuya dalıyorum yeniden ve aklımda tek bir soru var bir daha ne zaman sigara içeceğim...