beyler gelin size adam gibi içimi dökücem

adam gibi yazıyorum size beyler. 17 yaşındaydım o zaman. şimdi de 18 yaşındayım. ister ergen deyin, ister velet, ben bu hikayeyi sonuna kadar içimden geldiği gibi yazıcam amk. neyse, ailem benimle çok ilgilidir. ben ailemi fazla sevmem. her gün telefonu elimde gören ailem bu durumdan yavaş yavaş rahatsız olmaya başlamıştı. zaman zaman annem ve babamdan bütün gün elinde o telefon, bırak biraz da ellerin dinlensin uyarıları geliyordu. bende giblemiyordum. sevgilim vardı çünkü. olum ben seviyorum ulan! siz karışmayın! aramıza girmeyin! istediğim kadar mesajlaşırım ulan! triplerindeydim. telefonumun bütün gün elimde olması sadece ailemin değil arkadaşlarımın da gözüne batıyordu. hakan zaman zaman olum akşam halı saha var, bırak şu telefonu, söyle kıza biraz rahat bıraksın da antreman yapalım gibisinden uyarılarda bulunuyordu. ben aslında telefonu elimden bırakmak istiyordum, ama bunu ne zaman denesem, ne zaman tuğçe'den izin istesem aldığım cevap şuydu : hayır, benimle ilgileneceksin, ilgilenmiyorsan bu ilişki biter.

bakın beyler şu huurnun yaptığına. can damarımdan vuruyordu beni. arkadaşlarımla zaman geçirmeyi çok istiyordum fakat o kadar aşıktım ki çocukluktan beri tanıdığım arkadaşlarımı bile kız için ikinci plana atmıştım. heryere elimde telefonla gidiyordum. anında cevap atıyordum kıza. neden ? benden ayrılmasın, çünkü ben onu çok seviyorum. aklımı gibeyim ki seviyorum aq.