ne kadar boktan bi dunya

sonra uyandım, beni ölümüne sarsan adama baktım. gözlerimi acamiyordum hafifçe ayağa kalktım.

kapatıyoruz dedi. etrafima bakindim bilmediğim bir birahanedeyim, saat baktım sabaha karşı dört. borcum ne kadar dedim, zaten ödediniz dedi. peki diyip birahaneden çıktım. dışarı çok soğuktu. elimi cebime attık soft pakette son bir sigara, sonra bir an durdum ve defterim dedim, defterim nerede ? 

hemen birahaneye koştum ve içeri girdim adam yine geldiğimi görünce gözlerini devirip 

kapattık efendim dedi.

defterim nerede ? 

evet, unutmuşum.defterinizi burada dedi.

barın altına eğilip, kırmızı kaplı defteri çıkardı. koşar adım yanına gittim o sırada defteri karistiriyordu. sert bir şekilde defteri elinden aldım ve kapıya yöneldim.tam cikacakken ; 

güzel yazılar dedi. yavaşça arkamı döndüm ve 

yazdıkları mi okumadım değil mi ? dedim.

okudum,bir mahsuru yoktur umarım.

var ulan var. nasıl okursun yazdıklarımı, kimden izin aldın? diye bağırdım. şaşırdı ve utandi onu o halde görünce bende utandım.

lütfen sessiz olun, lütfen patrona şikayet etmeyin dedi.

bu mekan senin değil mi ? 

hayır efendim be sadece barmenlik yapıyorum dedi.

onun barmen olduğunu bilseydim bunu gerçekten yapmazdım ve belli ki paraya ihtiyacı vardı,onu şikayet etmemden korkuyordu. yanına gittim ve 

patrona söylemem ama bir şartım var dedim.

ne olursa efendim dedi.

bana bir bomonti ver ama param yok haberin olsun.

hemen efendim dedi. birayı verdi ve dışarı çıktım. kendimi bir kahraman gibi hissediyordum bu ilk kez olmuştu aslında ilk ve sonuncuydu.