assassins dergahındaki yıllarımı anlatıyorum

orduyla aramda 200 - 250 metre kalınca sağa sapıp arkalarından dolaşmaya başladım. sürünüyordum, çalılıkların da yardımıyla beni görmüyorlardı.
5 dakika sonra ordunun en arka kısmına ulaştım, 250 askerin sırtı bana dönük, aramızda 30 metre var ama korkudan altıma sıçıyorum.
komutan en arkada oturuyodu, konuşması için kendi teğmenlerinden birisini yollamıştı, yani kendisi sessizdi.
ona hiç hissettirmeden yaklaştım. aramızda sadece otuz santimetre vardı. nefes alış verişlerini duyabiliyordum.
bağırmasın diye elimle ağzını kapadım ve hidden blade i arkadan boğazına sapladım.
bir süre debelendi, ama hiç ses çıkaramadı. hareket etmeyi bırakınca elimle iki gözünü kapadım ve içimden huzur içinde uyu dedim.
komutanı öldürdükten sonra heyecanım biraz azalmıştı. onu öldürdüğümü kimse farketmemişti. teğmen ise hala ezio abinin babasıyla küfürleşiyordu.
geldiğim sessizlikte kaleye geri döndüm.