ne kadar boktan bi dunya

bir odada yalnızım. saat 9:47.ışıklar kapalı, deri koltuklar pis, masa kül, parkeler ıslak ve odada dans eden bir şarkı var. bira ile sen varsın. uzaktaki şehire bakıyor, sürekli bir heyecan bir hız kederli huurlar ve tren garlari. farları yanan arabaların içinde sevişen gençler. defterin son sayfasındayim. saçlarım kısa birde sakal bıraktım sanki şaraptan bir koku var gözlerimde. tırnaklarımı ısırıyor ve seni özlüyorum. ekmek kavgası ve yorgunluk. hava sıcak nefeste alamıyorum. şehir mutlu görünüyor alkollü insanlar şarkı söylüyor benim şarkım bitiyor. biradan son bir yudum ve dip göründü. berabat bir haldeyim, uykusuz ve parasizim. sanırım en son iki gün önce yemek yedim ama bunların bir önemi yok sonuçta senin özlemin ve yokluğun var. seninle yağmurda yurdugumu, taksimin arkasında şiir yazdığımızı, cihangirde kestane sattigimizi ve bir sahilin bankinda uyudugumuzu düşünüp mutlu oluyorum. aslında bunları sen okuyormussun gibi yazıyorum ve biliyorum hiçbirisini sevmezsin.