size bizim ilkokuldaki mal arkadaşı anlatayım

konuyu ilk olarak bir öğleden sonra aynı pidecide nezihe açmaya karar verdim. kuytu köşeye geçtik bir yandan pidelerimizi yerken ben

kafamda söyleyeceklerimi tartıyordum. geçen sene bana yaşattıklarından sonra bu kararın doğru olup olmadığını düşünüyordum ki,

N: hayrola dostum sevdiğin kızı mı düşünüyorsun?

L: hangi kız?

N: hani şu takip ettiğin var ya arada izliyorsun onu okul bahçesinde. ben dikkat etmedim mi sanıyorsun?

L: onu kendi hayatımı ailemi seni her şeyi düşünüyorum artık.

saklamanın, insanlardan kaçmamın lüzumu yoktu perdeleri yırtmam gerekiyordu. nezihle bir buçuk saati aşkın konuştuk. çoğunlukla ben

anlattım o da dinledi. ilk defa en gizlimi saklımı dahi anlatıyordum. sanki o gün eski lars gitmiş yerine bambaşka bir lars gelmişti.