bir istiladan kurtulanın hikayesi

Luth birden bire olduğu yerden sokağa doğru yanlamasına bir şekilde düşmeye başladı, tam feryat etmek üzereydim ki babam ve annem beni tuttup olduğum yere çivilediler resmen. Kızı tanımama rağmen ailem dışında tanıdığım arkadaş diyebileceğim tek kişiydi, ve şimdi gözlerimin önünde sokağa düşmüştü. "O öldü." dedi annem üzgün bir şekilde etrafa bakıyordu, ellerini yüzümün arasına koymuş gözlerimin içine bakmaya çalışıyordu. ben hala bunu kabul etmemiş isyan ediyordum "bizide öldüreceksin!" dedi bağırmak üzereydi ama sesini anca kısabilimişti.

Babam busefer beni kolu ile boğazımdan yakalamış olduğum yere gerçekten mıhlamıştı. "Sakin ol! Sakin ol!" diye kulağıma fısıldıyordu, annemin sesini duydum "Cesedini göremiyorum.", babam hala beni tutuyordu "o yüksekliğin düşüşünden kurtulmuş olması imkansız."