size bizim ilkokuldaki mal arkadaşı anlatayım

ertesi gün ikinci dersin teneffüsünde soluk soluğa yanıma geldi ‘kardeşim benim yüzümden iki kere yumruk yemişsin.’ dedi. bana acıyan

gözlerle bakıyordu. ilk darbeyi yediğim gün beni kaldırmaya çalışanlarla konuştuğunu anladım. ama karşılık veremedim nedense. biraz da

utandım. aniden elini omzuma koydu ‘ulan benim yüzümden dayak yiyip ses çıkarmadın mı? pırlanta gibi çocuksun evliya gibi adamsın.’

dedi. (tam bu cümleydi dün gibi hatırlıyorum.) bir iki defa omzumu sarsar gibi ileri geri ittirdi. ‘ben yiyeceğimi yedim sen kendine

dikkat et.’ gibisinden birşeyler zırvaladım yüzünü görmek istemiyordum çünkü. ‘merak etme başka boş sıralardan birine geçeceğim.

seninle de hiç alakam olmayacak ama çok kral arkadaşmışsın.’ diye minnet belirtiyordu itoğluit.