yaşadıklarımı anlatıyorum

günler aynı şekilde geçiyordu en ufak bir umut yoktu ve böyle giderse saplandığımız bu bataklıktan kurtulmak imkansız görünüyordu açıkçası bende umudumu çoktan kesip olacakları izlemeye karar vermiştim umudunu kaybetmek en büyük yenilgidir ama şartlar karşısında pes ettim tek yaptığım şey dua etmekti daha fazlasını yapmak konusunda ne güç nede umuda sahiptim işten yorgun bir şekilde geldim yatağa uzandım uykuya dalmak üzereyken kapı sesiyle ayağa kalktım evde kimse yoktu kapıya yöneldim gelen büyük ihtimalle komşulardan biri diye düşündüm deliğe bakmadan kapıyı açtım beklediğim gibi mahalle arkadaşlarımdan biri halı saha maçına çağırdı bu halde maçı düşünecek halim olmadığı için hayır dedim yatağa geri döndüm bir dakika sonra tekrar kapı çaldı yine aynı kişi gelmiş olmalıydı