1. 26.
    0
    "neden?" dedi. cevap basitti: "bir kere yağmurda yürümenin sana öğretildiğinden farklı olarak keyifli hatta belki de dünya'daki en keyifli yürüyüşlerden bir olduğunu farkettiğin zaman şemsiye sana da aynen bende olduğu gibi gereksiz gelecek." kaşlarını kaldırdı ve gülümsedi lakin bu gülümseme biraz da kahkahaya yakındı. kaşlarını kaldırınca kirpikleri çok daha güzel görünüyordu. sırf kirpikleri için dahi aşık oluncak bir kız vardı karşımda ve bana gülümsüyordu. gülümserken ağır ağır: "vay vay!" dedi. diğer insanlar tarafından takdir edilmeye ihtiyacım yoktu belki ama onun beni takdir etmesi beni mahcup duruma düşürmüş gibi hissettirdi ve hayatımda kurabileceğim en aptal cümle peyda oldu: "sana vay vay!"
    ···
   tümünü göster