zenginliğe gidilen yolda çektiklerim

ben, erol abi, diğer iki adam ve malzemeyi paraya dönüştürecek adam, beş kişi yan yana geldik, bagajdan malzemeyi çıkarıp adamın önüne serdik, adamın ilk cümlesi 1 milyon 100 bin oldu, daha görür görmez biçti fiyatını, bu parayı bulmuşuz pazarlık teklifi falan vermek bizim neyimize, arabasına gidip para sayımı yaptı, biz dört kişi çaktırmadan onu izliyorduk, çöp torbasında olan parayı verdi erol abiye. sayma gereksinimi duymadık, malzemeyi de arama verip, adamla fazla zaman geçirmemiz gerektiğini düşündük, dikkat çekmemek için biz buluşmaya erol abinin arabasında dört kişi olarak gelmiştik. dört kişi olarak da geri döndük köye. yol boyunca çöp torbası benim kucağımdaydı, bergama'yı pek bilmediğimiz için bi yerlerde durum sayım yapmanın riskli olduğunu düşündük ve tam gaz aydın'daki köyümüze vardık dört kişi. hemen içerideki odaya geçip, açtık çöp torbasını... bi yığın para. dört kişi saymaya başladık, 100'lükler 200'lükler iç içe geçmiş bize bakıyordu adeta. paranın tümünü saydık ve malzemeyi alan adamın matematiğine hayran kaldık, tam da söylediği miktar vardı önümüzde. erol abiyle ben ne yapacağımızı şaşırdık, diğer adamlar bu durumlara alışkın oldukları için sıradışı bi tepki vermediler, adamlara komisyon ücreti olarak 200 bin tl verdik, önceden planlanmış bir miktar değildi, fazla da istemediler, biz geriye kalan 900 bini de erol abiyle aramızda paylaşıp iki yabancı adamı uğurladık, tekrar odaya girdik ve hayatımızı sürdürmeyi kolaylaştıracak yüz binlerce lira paramız vardı artık... parayı da yanımıza alıp sürdük arabayı ilçeye...

bu yazı burada biter beyler, hepinize çok teşekkürler yavaş yazmamı aldırmayıp okuduğunuz için.