1. 1.
    +1
    @17 aynen panpa. bi ara çok isyankar oldum. tabi kendi içimde. yani herşeyi sorgular oldum, dünyadaki bu aptal düzene rest çeker oldum. ben böyleyim, diğerleri gibi olmak zorunda değilim diyordum. ama öyle olunca emin ol ki yalnız kalmaya mahkumdur insan. ve eğer şizofren değilse hiçbir kimse de yalnızlığı sevmez. ya mecburdur yalnız yaşamaya ya da çevresinde kimsesi olmadığı için yalnız yaşıyordur. yoksa kimse yalnızlıktan zevk almaz.

    Hep dedim ki, ben bu saçma düzenin parçası olmicam. hani insanlar hep elalem ne der, ya bi gören olursa ya da liselilerin tercih yaparken orayı yazma burayı yaz gibi tavırlara maruz kalırya, yani insanların çoğu aslında kendisi için değilde başkası için yaşarya, hah işte ben onlar gibi olmicam dedim hep. 25 yaşıma kadar hep başkaları için yaşadım. artık sadece kendim için yaşıyorum. bu tavrımın benim yalnızlığımı azaltmaya bi etkisi olmadı. belki birazcıkta olsa arttırdı ama bundan sonra böyle. kabulleniyorum artık durumumu. Dexter diyorduya hani I am a mistake diye, bende öyle miyim bilmiyorum ama farklı olduğum aşikar. Biri beni kolumdan tutup çekmedikçe bu saçma buhranda da kolay kolay çıkamayacağım belli. O yüzden kendime kızmaktansa durumumu kabullenip onunla yaşamaya alıştırmaya çalışıyorum kendimi. Dediğim gibi, 27 sene geçti gitti. Millet lisede gezip tozarken sen test çözdüysen o yıllar artık senin için gitmiş bitmiş ölmüş demektir. 30'dan sonra istediğni kadar paran olsun, istediğin kadar vaktin olsun asla ama asla geçmişte yaşayıpta o anda alman gereken hazzı alamayacaksın.

    Giden gitmiştir,
    Kalanlara selam olsun :'(
    ···
   tümünü göster