zenginliğe gidilen yolda çektiklerim

eve dönerken kahvede tek başına oturan ümit'in yanına gittim, adamı da baya boşlamıştım o zamanlar, şunun bi gönlümü alayım dedim, çay ısmarladım, sohbet ettik gece 12 ye kadar. sonra evlere gittik, ümit'i de aradan çıkarmıştım, iki üç gün onunla konuşmama hakkım vardı, kafam rahattı. eve geldim, peder açtı kapıyı. sen mi çarptın lan cebimdeki parayı dedi, dedim baba ne parası. bilmemezlikten gelme lan it herif dedi. adam artık çakmıştı beyler, önceden hep bozukluk çarptığım için durumu fark etmiyordu ama önceki gece 10 kağıdı cebe indirmiştim. hemen ayaküstü bi yalan buldum, kız arkadaşım var baba dedim, bugün de onunla buluştuk ondan almak zorunda kaldım dedim. istesen sanki vermeyecektik deyip bastı gitti yatağına. bu durumu da halletmiş oldum. açtım bilgisayarımı son zamanlarda onu da çok boşluyordum, ilk kez günlük bilgisayar kullanım sürem bu kadar azalmıştı, kullanım süresini biraz yukarılara çekmek için sözlük başında sabahladım. sabaha karşı 5:30 gibi balkona çıktım hava almak için, bu sefer sigara içmedim, ben daha bu saatte yatmamışken evin önünden işe giden insanları gördüm, evin çaprazında fırın vardı, benim yatış saatimde adam işine başlıyordu. o esnada kendimden utansam da bu utanma pek fazla sürmedi, serdim kendimi buz gibi yatağıma, uydum.