zenginliğe gidilen yolda çektiklerim

herhangi bir kişinin geldiği takdirde cihazları görmemesi için evin içindeki odalara koyup çalışmalara devam ettik, işaretlerin gösterdiği yere doğru vuruyorduk kazma küreği, öyle vuruyorduk ki sanki hazımlımızdı toprak. ya içimize zengin olma hırsı gelmişti de olayın sıcaklığı ile bu durumu anlayamıyorduk. bunlardan birisi işte. günlük mesaimizi bitirmeye az kala bu sefer ben yukarıda, erol da aşağıdayken üç tane jandarma geldi, o an bittiğimi sandım, hayatımı hapiste geçireceğim sanmıştım daha jandarmayı göreli beş saniye olmadan, bembeyaz oldu yüzüm, erol abiye seslendim, çık abi çık... erol abiye merdiven indirdim merdivenle çıktı jandarmaları görünce o da şaşırdı, bizi şikayet edenin komşu olduğu konusunda hemfikirdik sanırım, jandarmaya durumu anlatmaya çalışsak da jandarma bizi yetkili kişiye zütürdük, gitti karakola. uzman jandarma mıdır, uzman erbaş mıdır her kimse aldı karşısına bizi, bu bölgede ikinci kez böyle bi şeyle karşılaşmıştır, hemen bizim eve iki kişilik ekip gönderdi, yarım saat sonra geri geldiler, şükürler olsun ki cihazları sakladığımız yeri bulamamışlar, zaten kazı alanında da herhangi bir yasadışı aygıt ve durum yok, hayvancılığa başlayacağımızı, hayvanların pisliği için orayı kullanacağımız söyledik. güzel ve etkili bir konuşma ardından erol abi ikna etmişti karşı tarafı, ben hala olayın şokundaydım. ekibin ev temiz demesiyle de çıktık karakoldan eve gittik. ben eve girmeden komşunun evine dalacaktım erol abi zar zor sakinleştirdi, belki cihazlar odada değil de kazı yerinde olsa hayatımız karacaktık. hocanın yumurtaları burada işe yaramıştı sanırım. güvenlik...