satanist hikayemi anlatıyorum

o geceyi sabah ettim. sabaha kadar oturdum, ağlayamıyordum da.
kemalin sesler kesildi. acaba intihar falan mı etti
diye düşünmeye başladım. gidip anahtar deliğinden baktım.
öylece uyuyordu hayvanoğlu hayvan. kendinden geçmiş.
içeri gidip şunu boğazlasam
her şey daha mı iyi olurdu diye düşündüm.
muhtemelen olmazdı.
gittim mutfağa, 2 günlük ekmek var,
bir kaç bir şey daha var. koydum içine
kapısını açıp bıraktım,
tam çıkacaktım ki
"neden yardım ediyorsun ki, ben ölmeyi hak ediyorum" dedi.
"hayır ölmeyeceksin, ölmeyeceksin ki bunun acısını sonuna kadar
yaşayacaksın" dedim.
"ne olacak peki" dedi. hala ağlamalık bir ses.
"bilmiyorum ama bir şeyler bulucam" dedim.
dışarı çıkıp kapıyı kitledim. saldırsa kaçıp kurtulabilirdi
ama yapmadı. dediğim gibi yapmak da istemiyordu belli ki.

odama gittim, kitap ve altar masamı aldım.
bir iki daha malzeme lazımdı, onları dışarıdan alırım dedim.
o herifi öylece bırakıp çıktım.
ırmak ın kendini öldürdüğü otele gittim,
onun odasını istedim.
içeriye girer girmez, midem bulandı.
ama nasıl bir bulantı, resmen bütün midem
dışarı çıkmak istercesine. yatağa baktım, banyoya baktım.
her yer tertemiz. sanki burada hiç öyle bir şey
yaşanmamış gibi.