satanist hikayemi anlatıyorum

dört dönüyordum o acayip ruh hali içerisinde,
hele ki o garip kızı görmemin etkisi daha hiç geçmemişken.
düşünüyordum; şimdiye kadar ne yaptıysam, yaptıysak
hep kendimize idi, fakat resmen bir katille
aynı odadaydım. hayvan kurban etmiştim ama,
bir insan yahu. birilerinin evladı.
o kızın da bir ailesi vardı, o garip kızın olduğu gibi.
onlar ne yapıyordur şimdi? asıl biz ne yapıyoruz?
ve ne yapacağız? deli gibi sigara yaktım,
birini söndürmeden diğerini içiyordum.
hepsini attım, bir miktar daha madde çektim.
kesmiyordu ama, dünyadan kopamıyordum resmen.
hep hissediyordum böyle bir şeyin olacağını,
ama tanık olmak, hele birinci ağızdan tanık olmak
bambaşka bir histi. aklıma ırmak geldi,
iyice kederlendim. kemal ise içeride ağlıyordu,
muhtemelen ölmek istiyordu, ölüp bu suçtan kurtulmak.

cenk i bulmam lazım diye düşündüm. fakat iletişime geçemezdim.
çünkü şu anda ne yaparsam sonunda bana dokunacaktı.
çok dikkatli ve adım adım hareket etmem gerekiyordu.
koltuğa oturdum, saatlerce öylece bekledim.
bir şeyin olmasını bekledim, birilerinin gelip
bizi öldürmesini bekledim. fakat işte ölemiyorduk,
ne yaparsak yapalım ölemiyorduk ve bu vicdan azabı
beni daha kötü yapıyordu.