0
O olayı yaşayıp yaşamadım mı diye kendi mi sorgulayıp durdum günlerce. Aklıma ne ders ne din ne aile geliyordu sadece ona odaklanmıştim. Her şeyden soğumuştum size nasıl diyeyim Allah affetsin ezan sesini duyunca bile içim sıkılıyordu. Bu durumun farkındaydım ama bir şey yapabileceğime inanmıyordum . Nasıl yapabilirdim ki ? Neyse zaman ilerledikçe unutur gibi oldum bir akşam yine uykumda yakalamışlardı beni ama bu sefer rüyaydı sanırım . Her yer karanlıktı ıssız bir yerde tek başıma yürüyordum … ileride baya kuvvetli bir ışık vardı karanlık olduğu için fark ediliyordu . Etraf karanlık olduğu için korktum ve koşarak ışığa doğru gittim. Nasıl diyeyim size yarısı mermer yarısı ahşap bir cami ama minaresi yoktu. içimden deli gibi namaz kılmak geliyor ama ayaklarım geri gidiyordu sonrada tüm irademle girdim caminin bahçesine oldukça karanlık ıssız mistik bir yerdi birkaç tane de mezar vardı ama taşları yoktu . Abdest alıp içeri girdim bir cemaat vardı içeride . Ne namazı olduğunu bilmiyorum ama niyet ettim Allah Rızası için namaz kılmaya dedim ellerimi kaldıramaya çalıştım zorladım olmadı . Cemaat içinden biri geldi karşıma hafif kirli sakallı esmer kalın kaşlı kısa boylu cılız bir adamdı caminin içinde çabuk gibtir ol git senin burada işin yok dedi ve beni dışarı fırlattı . Uyandığımda titriyordum ve atletim terden sırım sıklamdı
