zenginliğe gidilen yolda çektiklerim

yine okey için dördüncü aradığımız bir akşamdı. ulan gruba bi kişi daha eklesek bu sorun çözülecekti lakin böyle mutluyduk. ne bileyim ya da birisini eklemesi zor geldi. böyle geçinip gidiyorduk. ben okey için gözlerimi süzüyordum kahvehanede. o esnada ümit'in telefon çaldı, babası arabayı çizdirmiş, boya için onu da çağırmış, o ayrıldı bizim yanımızdan. fırat'la baş başa kaldık. laf lafı açtı, uzun zamandır yalnız kalmamıştık, lise anılarından girdik, gassaray'ın durumundan çıktık. lisede bu binle kızların altına ayna tutardık, az anım olmadı. saat baya geç olmuştu, bizden başka kimse kalmamıştı, necmi abi dışarıda kalan sandalyeleri içeriye sokarak bi bakımdan bize gibtir gidin artık amk işsizleri mesajını vermeye çalışıyordu, yüzümüze diyemezdi beyler, her ne kadar bazen sinirli olsa da pamıktan bir kalbi vardır necmi abimizin. pederin anamı kaçırmasına da yardım etmiştir kendisi. masadan kalkarken içeriye fırat'n amcası erol giriş yaptı, hemen başıyla bi selam çakıp kahvenin tuvaletine girdi, bastığı yer çamur olmuştu. oysa bugün yağmur yağmamıştı. zaten kendisi de emekli adam, işi gücü yoktu, tam ev kedisi amk. bu durum beni kıllandırmıştı.