acıklı aşk hikayem beyler

Günler öyle mükkemmel geçiyordu ezgiyle konusabiliyordum espiri yapıyordu ben yapıyordum gülerek eğlenerek geçiyordu zaman ama biz eğlenirken emrenin yüzü hep düşüktü sorduğumda söylemiyordu gece evde içerkende kızla ilgili olduğunu söylüyordu tekrar dene şansını oğlum diyordum yok boşver diyip kestirip atıyordu bir yandan ezgiye sevinirken bir yandanda emreye üzülüyordum kolay değildi oğlum birlikte geçen seneler cocukluklar beraber girdiğimiz kavgalar okulda yediğimiz disiplinler içim acıyordu anliyacağınız beraber büyümüştük... okul bitmişti emre bütün gün kafede kalıyor ezgi ise memleketine dönmemiş kafede calısıyordu ki bu beni ayrıyetten mutlu etmişti birbirimizden hoşlanıyorduk bu açıkca belliydi geceleri yorgan altından ergen gibi biribrimizle mesajlasıyorduk ama yinede bilirsiniz cesaret edemiyor insan kafede çalışmaya başladığından tam 29 gün sonra aklıma bir fikir geldi saat 1-1.30 gibiydi ezgiye arkada ki depoda kolalar var onları çıkartır mısın? dedim dolapta bir sürü kola var dedi Ya sen bir paket çıkarda akşam kalabalık oluyor hazırda dursun dedim tamam sen bilirsin dedi depoya doğru yürümeye başladı ve kapıyı açtığında gördüğü şey...