bu bizim hikayemiz

işte hayatımın bir bölümü ve o muhteşem insan.

adana'da oturduğum yıllarda
2005'in yaz tatilinde akrabalarının yanına gelmişti.
gülbahçesinde gördüm onu adanalı olan bilir güvercinli büyük bir park var
tam hatırlamıyorum atatürk parkıydı heralde.
neyse minytür anfi gibi bi yer var orda orda oturuyorum
birden onu gördüm karşımda yıldırım aşkı mı derler ne skimse işte
resmen vurulmuştum ona,bir şekilde irtibata geçmeliydim, tanışmalıydım onunla.

içimden sinsice bir plan yaptım ve peşine düştüm.

- pardon bakarmısınız?
- buyrun?
- buraların yabancısıyım da duygu cafe ne taraftaydı acaba?
- aslında bende yabancı sayılırım ama baraj yolu dolmuşlarına binersen oradan geçersin heralde
- anladım. dolmuşlar nerden geçiyor?
- eliyle göstererek az ileride dedi.
- anladım teşekkür ederim.

diyerek ordan uzaklaştım.

gözden kaybolduktan sonra tekrar peşine düştüm.
çarşı dolmuş durağında bekliyordu
bana ters istikametteki yolu tarif etmişti ama onun bulunduğu dolmuşa binmeliydim.
5-10 metre arkasındaki kalabalığın arkasına gizlendim
dolmuş geldi kapılar açıldı ve koşarak arka kapıya doğru ilerledim
o ön kapıdan binmişti
artık aynı dolmuştaydık ben arka saflarda o ön saflarda ayakta duruyorduk.
avına yanaşan bir kurt gibi
yavaşca yanına yanaştım.