satanist hikayemi anlatıyorum

bu böyle diyince, kan beynime sıçradı sanki. kulaklarımdan
ateş çıkıyordu, panik atak geldi gene. ellerim falan titremeye başladı.
hem sinirlendim hem de korkuyorum.
"ne yaptın ulan huur çocuğu" dedim.
hıçkıra hıçkıra ağlıyor şerefsiz. "aşkını hatırlıyor musun" dedi,
"evet ayinde histeri krizi geçiren" dedim, "işte o başarısız oldu" dedi.
"ee amk bana başarılı oldu dediniz" dedim, "hayır kendinden geçmiş,
önce kabul edilemez hareketler yapmış sonra da bayılmış" dedi.
"ee" diyebildim, geleceklerden korkuyorum iyice.
"o ayinde, kesinlikle yapmaması gerekiyordu. ona gelen varlık,
onu çarpmış" dedi. bacaklarımda his kalmadı sanki, olduğum yere çöktüm,
sessizce dinliyorum artık, "daha sonra içeri girince onu halde bulduk,
cenk bunu halletmemiz gerek dedi, kızı toparlayıp tarikatın mekanına zütürdük,
bir kaç gün sonrada, varlıklara kurban verdik" dedi.

hani olur ya, başınızdan aşağıya kaynar sular iner,
bütün hisleriniz kaybolur ama sinirlerinize elektrik vermişler gibi olur.
tam olarak onu hissettim işte. bayılacak gibi oldum,
başladım ana avrat sövmeye. "ulan adi şerefsiz zütveren,
nasıl yaparsınız huur çocukları döl ziyanı herifler, adiler, şerefsizler,
ananıza avradınıza koyayım" daha sürüyle küfür.
bu da kendinden geçmiş gibi ağlıyor. sadece ağlıyor ama,
olduğum yerden buna tokat attım. o anda içimde bir his kabardı,
kendime geldiğimi hissettim, yerimden doğrulum buna yumruğu geçirdim.
karşı koymuyordu, bütün gücümle girdim buna, iyice ağzını burnunu dümdüz ettim.
sürükleyip odasına kitledim. "burada öleceksin ulan huur çocuğu" diyerek salona geri döndüm.