satanist hikayemi anlatıyorum

tam bu sırada, kemal aradı. "hemen buraya gel"
"ne var oğlum ailemle beraberim" dedim.
"acil buraya gel bir işimiz var" dedi.
bizimkilere işim çıkmış, takılıcaz falan ayağına çıktım hemen evden.
ama belli yani bundan sonra beni eskisi gibi rahat bırakmayacaklar.
bir yandan da düşünüyorum ulan bu tip ne? eskiden küfür etmez,
argo bile kullanmazdım. "dıbına koyayım senin gerizekalı" falan
sövüp duruyorum kendime. atladım, bir iki saat daha yol
hemen geldim bara. cenkle kemal beni kapıda bekliyorlar o derece.
"nerede kaldın çabuk işimiz var" dedi.
"ne işimiz var" diye sordum, cenk atladı hemen "öğrenirsin."
"hayır burada söyleyeceksin" dedim, artık amele değilim, cenk ne kadar
adamsa, bende o kadar adamım. durdu döndü böyle, gözlerini devirerek
"kızın teki çıldırmış onu bir yere zütüreceksiniz"
ulan şimdi bu ne demek?

"kemalle gidin, kızı alın" dedi, arabanın anahtarını verdi.
çok sürmeden, o sokağa geri geldik. ilerledik döndük falan,
selamlaştık, aşağıya indik. çığlık kıyamet kopuyor.
hemen gittik oraya, bu sefer iv yani dördüncü odaya girdik.
kocaman alan, yatakhane şeklinde düzenlenmiş. kızın teki var,
elini ayağını bağlamışlar. öylece bağırıp duruyor.
ilk geldiğim de duyduğum çığlıkların sebebi de muhtemelen bu kız.
kemal cebinden eter çıkardı, "bunu ağzına basalım" dedi.
gittik, kız zaten pek hareket edemiyor, ağzına eteri bastı bayılttı.
"şimdi ne yapıcaz?" dedim,
bu kafayı kaldırdı, gene neredeyse ağladı ağlayacak.
eskiden böyle değildi ama artık korkuyor belli ki.
"zütürücez, buraya yakın bir orman var, oraya bırakıcaz" dedi.
"ulan sen ne diyorsun? manyak mısın kız ne olacak" dedim.
"zaten onu istiyor, ayarını kaybetmiş artık bu dünyaya ait değil" dedi.
kafasını bana doğru çevirdi, gözlerini açtı.
şimdiye kadar hep soyut şeyler gördüğüm için, ucu hep soyuta dayandığı ve
pek insan bedeniyle alakalı olmadığı için, derecesi belliydi.
kalbim küt küt attı, baya bir korktum.
gözleri saydam bir beyazlık kesmiş. sanki içinden ruhu çekilmiş öyle bir şey.