şeytanı öldürdüm

Yıllar sonra, aynı patika yoldan, at üzerinde geçiyordum.
Ağaçların o ürkütücü sesleri yetmezmiş gibi bir de sağnak yağmur altında yol çamur ve balçığa dönüşmüştü.
Dere yatağından güç bela geçip, tapınağın olduğu alana doğru at sürdüm.
O kanlı geceyi zihnimden çıkarmak için çok mücadele etmiştim.
Üzerinden yıllar geçmesine rağmen, kaplumbağayı andıran bu taş yığınına yaklaştıkça, ürpermeme engel olamıyordum.
Tüm negatif enerjinin kıstırıldığı mağaraya doğru yanaştım.
Attan indikten sonra, yularını serbest bırakıp atı gönderdim.
Artık ona ihtiyaç kalmamıştı.
Enerji alanına yaklaştıkça takyon bedenimin dışarı doğru atıldığını hissediyordum.
Dar geçitten içeri girdim.
Zaman durdu.
Artık geri dönüşü olmayan bir boyuta geçiyordum.