biber gazı bala benziyor

soğuk bir kış günü

hava karlı, aylardan aralık;

evde 2 kişilik koltukta oturuyoruz.

yorganı ayaklarımızdan belimize kadar çekmişiz, karşılıklı latte eşliğinde dinleniyor ve kar yağışını izliyoruz

sonra sevgilim bana favori kitaplarından birini okuyor o etkileyici ses tonuyla ben de onu dinleyerek yavaş yavaş uykuya dalıyorum..

aradan 2-3 saat geçiyor ben kalkıyorum yarı aylak bir şekilde bu sefer onu elinde kitap koltuğun kenarına kıvrılmış mışıl mışıl uyur buluyorum.

izliyorum biraz uykusunu izliyorum izliyorum..

sonra içeriden battaniye getiriyorum ve üzerine örtüyorum; ben de yerde yatıyorum.

sabah oluyor, ondan önce uyanıp kahvaltıyı hazırlıyorum...

kahvaltı ama nasıl kahvaltı: kaymağından tut balına balından tut sucuklu yumurtasına.. işte öyle bir şey (:

fakat benim artık çıkmam lazım geliyor vapur kaçabilir çünkü!

canıma afiyet olsun.

bu arada evden çıktım bile, kapıda kıskanç komşumuz biber gazı bala benziyorla karşılaşıyorum.
nezaketen bi günaydın sallayıp hal hatır sormasına fırsat vermeden
koşar adım merdivenlerden aşağı iniyorum...

vapur beklemez!

eve döndüğünde hayatı bölüşecek birinin seni beklemesi bulunmaz bir saadet.
keşke komşumuz biber gazı bala benziyor da hasedini bir tarafa bırakıp kendi yolunu yürüse..
eminim o zaman umutsuzluğun kasvetli bekleyişi yerini şairin de umduğu güneşli güzel günlere bırakacak.

iyi dileklerimle...