robobokumumbokucokpiskokuyo

gece saat kaç
bilmiyorum.
kabus görmüştüm, kabusu hatırlamam. uyanmıştım sadece.
boş tavana bakmıştım biraz, kafamı çevirdim
hala yanan sigara mı gördüm. dalmışım demek ki
tam uyuyamamışım.
dibinde kalan 2 nefeslik tütünü de çektim ciğerlerime,
dumanın benden çıkmasıyla ayağa kalktım
ceketimi giydim.
ne yapacağımı bilmeden çıktım evden.
rüzgar vardı. saçlarım tokat gibi çarpıyordu yüzüme
arabaya girmemle rahatladım, açtım kontağı girdim şehrin boş ve aydınlatılmış yollarına
evinin önüne gittim.
hala açık kalan bakkal ve çöp kutusunun yanında
birbirine mırıldayan iki kedi dışında
nefes alan bir ben vardım
apartmanın anahtarı bende kalmıştı, açtım.
o dar merdivenlerinden çıtkım en üst kata
ayakkabılarını dışarda bırakmıştı yine
arkalarına basmıştı. ezmiş ayakkabısını.
kapıyı çaldım.
tekrar çaldım.
ve tekrar çaldım.
açan olmayınca çıktım. bindim arabama
sürdüm arabamı onun yanına
uzandım mezarına o gece yine
bu günde dönmemişsin evine dedim
sıktım toprağını. tam üstünde uyudum
yine
sabaha kadar