satanist hikayemi anlatıyorum

cenk yanıma geldi "hazır mısın" dedi,
"sonuna kadar" diye istemsizce bağırdım. "ne oluyor lan,
sakin ol oğlum, amk sizi almakla hata ettik ya bu ne" falan
diye konuşmaya başladı. benim kulaklarımdan ateş çıkıyor ama,
sarıldım bunun boğazına "uzatma lan artist ne gerekliyse yap
içeri girip bitiricem bu işi" dedim. ama o ben değilim,
cenk korktu geri çekildi, şaşkınlıkla bana bakıyor. bense o
anda dedim ne oluyoruz lan? ailesinin yanında sesi çıkmayan,
doğru dürüst arkadaşı olmayan herif bir anda artist kesildi,
milletin boğazına sarılıyor. ama bir yanda da "güçlüyüm,
bak nasıl geri bastı oç herif" falan diyorum içimden.
böyle iki kişi kapışıyor resmen, cenk daha sonra neden geri
bastığını açıklayacaktı tabii. "unutma içeride tek başınasın,
tabi onu saymıyorum" dedi. ama artık ürkmüyorum. kapıyı açtı
içeriden böyle suratıma doğru soğuk bir rüzgar esti.
resmen buz gibi.

mumlar falan önceden yakılmış ya da hep öyleler. böyle duvarlarda
tırmık izleri bir şeyler diş geçirmiş, etraf kaynamış gibi.
buranın duvarları diğerlerinden daha kalın, çünkü fokurdama
hiç duyulmuyor. hemen kapıyı kapattı. mumlar rüzgarın etkisiyle şöyle
bir gidip geldi. o sırada kafamı yana çevirdim sanki bir şey bana bakıyor
geriye doğru sendeledim korkudan. o güç istenci falan kalmadı,
madde etki etmiyor. kafam yerinde, tekrar korku istiyorum. ama
merak baskın geliyor.