1. 1.
    0
    artık çıkmıyorum istiklal'e
    sabah fatma hanım uyandırıyor
    helva, ekmek, çay
    bana onlar bakıyor
    odanın hâli perişan
    ben perişan
    kimse yok işime karışan
    ara sıra balkona çıkıyorum
    fesleğenler kuruduğunda ocak'tı
    ben baharı bekliyorum
    ne olduğunu bilmediğim bir umudum var hâlâ
    gözüm şişelere takılıyor
    becerebilseydim ne alâ
    bugünlerde böyleyim ben
    yas denen şiirdeyim
    bir köşede gülüşün var
    sırtımda kanlı bıçağın
    hiç bir zaman duymayacağın
    duysanda anlamayacağın bir çığlıkta
    sana birikiyorum
    ···
   tümünü göster