gececi tayfasına özel sefil bir hayat hikayesi

Beyler o yol kaç dakka ya da kaç asır sürdü bilmiyorum. Saçıma ilk beyaz orda düşmüş olabilir amk. En sonunda ilerde ışıldak bir cadde göründü sanırım. Hala hatırlamıyorum nerden gittim, nereye gittim, ilk ne gördüm. Ulan tam da yurdun önüne çıktım. içeri 23 nisan çocuklar gibi şen girdim. Girişe bi yerlere eşyaları bıraktım. Kantine su almaya gittim. Kantin kocaman yemekhane şeklinde, bilen bilir. Koca bi televizyon var. Televizyonda Fenerin biriyle maçı. Televizyonun karşısında 3 5 normal öğrenci bir de 150 -200 kiloluk bir dev. Kapkalın sesiyle “pas atsana ağmuhahğoyyum” diye gürledi. “Vay amk bu da mı öğrenci lan” dedim. Döndüm eşyaları yukarıya, odaya çıkardım. Boş yatağın birini serdim falan ama boşta dolap göremediğimden, valizleri köşeye bi yere bıraktım, inip bi şeyler yedim.