gececi tayfasına özel sefil bir hayat hikayesi

Neyse her işte bir hayır vardır dedik bölüme gittik. Ders seçim haftasıymış, hiç ilgim yok benim. Mimarlıkta asistan olan bi akrabamız varmış ona ulaştık. geldi. iyi bi ablaydı. Güzel güzel tavsiyelerde de bulundu. Derslerimi seçtik ve gitti. ilk iki hafta okula gidiş çok sancılı oldu, istanbulu da bilmediğimden 2-3 saatim yolda geçiyordu. Bi de liseden ilk çıkış ürkeklik de var, gitmezsem kalırım, kalırsam atılırım, geç kalırsam hoca takar korkusunadan, sabaha doğru 4 gibi uyanıp yollara düşüyordum bazen. Ama hiç sevmemiştim ne okulu ne istanbulu, ne de istanbulluları. Yurtta da kalmadığımdan sosyal ortamım yoktu. Okuldan eve, evden okula. Çoğu derste farklı adamlar. Zaten kalabalık. Millet de birbirini bi yerlerden tanıyor. Kimsenin tanışma niyeti yok benle. Ben ama insanlarla tanışma, kendimi kabul ettirme konusunda çok da çekingen sayılmam. Tamam kızlarla ilgili hiç tecrübem yok ama zibilyon tane kardeşim vardı.