umrunuzda mı bilmiyorum ama

@15 dınlemek zorunda degılsın, gibtirol

kısır bir gorusmeydı bızımkı. zaten herhangı bı hıs de uyandırmamıştı. dogru duzgun arkadas bıle degıldık ne beklıyorduk kı? bir gun evden markete kadar yurumek uzere dısarı cıktım. karsı kaldırımdan gelen biri vardı. sıması yakınlastıkca tanıdık hale gelıyordu. ama kafamı cevırıp bakmamalıydım, sacmalık işte.
bırbırımıze yaklastıkca gözlerimizi kacırıyorduk, ıkımız de bırbırımızı gormustuk işte. selam vermek bıle bu kadar zordu işte benım ıcın. tutamadım bır sure sonra kendımı gülmek geldi içimden. cunku cok sacmaydı, birini tanıdığınız halde görmezden gelmeye calısmak. güldüm, karşılıklı güldük, kahkahalarla gulduk.

deniz-karnım agrıdı ya, çok sacma degıl mı bu?
ben-evet ama işte uzun zamandır gormeyıp karsılasınca ne yapcagını bılemıyor ınsan.
deniz-o zaman goruselım ara sıra. numaran bende yok galıba verır mısın?
ben-sen ver bana numaranı caldırayım.(numarasını aldım)
deniz-sonra gorusuruz...