umrunuzda mı bilmiyorum ama

bır yıl dershane ve ev arasında geçti. köepk gibi calısmıstım. sınav stresi bitti( ya da ben oyle sandım). yaz tatılının tadını cıkarmam lazımdı, bunu hakediyordum. o koca bır yılda hıc gorusmedik eskı dershanemdeki o cocukla. ama bir gun aksamüstü voleybol oynamaya sahaya gidecektik arkadaslarla. yuruyus sahasında eski dershane arkadasım ve ortak arkadasımız olan esra'yı gordum. biraz sohbet ettik.

ben -napıyorsun nasıl gectı sınav?
esra- kötu gectı yaaa bu yıl olmaz herhalde. senın nasıldı?
ben- iyiydi fena sayılmaz, ama psıkolojı tutar mı bılmıyorum. bakalım...
esra- hayırlısı kanka. ee napıyon burda?
ben- voleybol oynayacagız arkadaslarla, gel sen de..
esra- yok kanka arkadaslar var benı beklıyorlar. bak su cocugu hatırlıyosun demı? (çimlerde oturuyordu)
ben- hatırlayamadım, uzun uzun baktım cıkaramadım.
esra-kahkahalarla guldu. deniz kızım nasıl hatırlamadın.
ben-ohaa o deniz mi? ne kadar kılo almıs. (tanıyamamıştım)

güldük biraz. ama hıc yanına gitmedim denizin selam vermek ıcın. utangactım, hem de cok utangac. ama o an denız umrumda bıle degıldı. dusundugum tek sey benım de cok kılo aldıgım ve aldıgım bu fazla kıloları verebilmekti:(