tesadüflere inanır mısınız ben pek inanmam

inmeye başlamıştık aşağıya şimdiyse ikimizin de ağzını bıçak açmıyodu. aldığım yere bırakmıştım. Ve ortağımla konuşmam gereken şeyler vardı
Şimdi
-işte böyle
-Vaay umut, ulan iyice playboy oldun sen de he.
-Valla öyle olduk.
-Şimdi biraz daha bağla kızı kendine çok bi şey kalmamış da gerçi.
-Evet aynen. Ama çok şaşırdım, neden şimdi beraber olamayız diyo. Ve o şey neyse bugün de bu noktada olmamızın sebebi bu. Gururum da okşanmadı değil hani. Of ulan yapbozu birleştiremiyorum tam, bi kaç parça ekgib kalıyo.
-Valla ben de anlamadım pek. Ama bu gidişle öğrenicez gibi ha ne dersin.
Kahkaha atmaya başlamıştık. Merak ediyodum, tüm bunları. Acaba umut hala intikamı için mi koşuyodu, yoksa aşk mıydı onu ecenin peşinde sürükleyen. Artık sadece bi meraktır belki de. Emeli aramayı düşündüm ama telefonu elime aldığımda gelen mesajı gördüm. Mesajda annesinin bayağı kötü olduğunu bir hafta kadar kalıcakları yazıyodu. Cevap verdim mesajına ben de. Bir hafta yalnızım demek oluyodu bu. Belki de son zamanlarda aksattığım işlere odaklanmalıydım biraz. Umut zaten kendi işlerini gayet güzel hallediyordu.